‘Schrijven om staande te blijven’
Mijn laatste blog op rijm
Er is een tijd van komen en een tijd van gaan
het slot van deze blogreeks komt er nu rap aan
De pandemie heeft ons veel en vaak doen schrijven
over hoe kerken in bange tijden staande kunnen blijven.
Ook ik heb in deze bewogen fase van ons bestaan
mijn mijmeringen aan de lezers voorbij laten gaan
Covid-19 schokte hevig onze wereld en ons land
we hadden alles ineens niet meer in de hand.
Een ongekende ramp spoelde over ons heen
mensen verloren hun liefste, raakten alleen
we leefden mee met allen, ziek en in rouw
kerk-zijn betekent: deel warmte uit in elke kou.
Onze blogs waren alledaagse meditaties in notendop
we preekten online tegen onze lege, stille kerken op
we leerden en hervormden onszelf zoomend en digitaal
de bizarre context kleurde steeds ons persoonlijk verhaal.
Het schrijven heb ikzelf van harte voor u gedaan
ik zal niet stoppen, andere schrijfsels komen eraan
Deze bittere crisis heeft me naar sociale media geleid
via een eigen website en Facebook ga ik mee met de tijd.
Tot slot wens ik u allen in mijn allerlaatste blog van harte toe
de spreuk ‘Houd moed, heb lief’, en word alsjeblieft niet moe
In donkere tijden heeft het Licht van Boven ons warm gedragen
Geloof, hoop en liefde, mogen zij ons voeden, nu en alle dagen.
Hans Tissink
Reactie plaatsen
Reacties