De IJssel inspireert me zeer. De rivier ziet er altijd weer anders uit. Vaak hoor ik muziek. Dan spelen er muzikanten bij de kade van ’t Kleine Veer. Of ik hoor het klotsen van het water langs de oever. Het gebrom van schepen die passeren, stroomopwaarts of stroomafwaarts. Kwetterende vogels. Spelende kinderen. Als je goed luistert, hoor je van alles.
Beste Thomas,
Ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is...
Vandaag vernam ik van diverse kanten op Facebook dat Anne van der Meiden twee dagen voor zijn 92ste verjaardag is overleden. Hij is ‘oet de tied kommen’, op z’n Twents gezegd, de Nedersaksische streektaal die hij zo graag sprak.
Onze jarige koningin Maxima kreeg van interviewer Matthijs van Nieuwkerk een dichtbundel van de Chileense dichter Pablo Neruda (1904-1973) cadeau. Beiden zijn liefhebbers van poëzie. Want gedichten geven hun rust en inspiratie. De bondige woorden en compacte beelden kunnen de ziel raken en ontroeren. Ik vond dit begin van het openhartige interview een mooi moment, vooral zo vlak voor Pinksteren. De Geest bezielt mensen met nieuwe taal en nieuwe woorden. Poëzie kan onze ziel ontvlammen.
Onlangs bezocht ik samen met mijn zoon en gewapend met mijn fotocamera de Vreugderijkerwaard. Dat is een prachtig stukje natuurgebied langs de schitterende IJssel. Mijn zoon had zijn pas gekochte verrekijker mee. Hij heeft er een nieuwe hobby bij. Vogels spotten. Samen observeerden we vanuit een vogelkijkhut de fraaie waterplas. En in onze vogelboekjes zochten we op welke vogels er allemaal zongen, zwommen, spetterden en rondvlogen. Het was een bont gevederd gezelschap van zwaluwen, ganzen, futen, eenden en wat al niet meer.
Vorige week overleden mijn tante Saar (1930) en oom Jan (1924) vijf dagen na elkaar. Bizar en uniek. Oom Jan stierf zelfs een half uur voor de afscheidsdienst van zijn geliefde Saar. Daardoor kon deze dienst niet doorgaan. Op woensdag 21 april nam de familie in besloten kring afscheid van dit unieke en onafscheidelijke echtpaar. Ik volgde de dienst via internet. Het was een mooie en warme gedachtenisviering. Als vanzelf dacht ik weer terug aan de boerderij in de polder van Rilland-Bath.
‘Ken jij Hans King?’, vroeg een theologiestudent me eens in 1986. Het gebeurde tijdens een ‘asado’ (BBQ) in de tuin van het theologisch seminarie Isedet in Buenos Aires. Ik moest mijn medestudent uit Uruguay tweemaal vragen over wie hij sprak? Uiteindelijk bleek hij de beroemde theoloog Hans Küng te bedoelen. Hij was namelijk een groot fan van deze vooraanstaande wetenschapper en vond dat ik op Küng leek. Die laatste opmerking deed mij als jonge student natuurlijk blozen en ik schoot als vanzelf in de ontkenning, ook al is onze roepnaam dan hetzelfde.
Herbijbelen? Wat is dat nou weer? De Bijbel blijft een moeilijk en tegelijk ook fascinerend boek. Alles staat of valt natuurlijk met de manier waarop deze 'heilige' bibliotheek leest. De Bijbel kan een gesloten boekenreeks blijven. Of zou er met een andere leesbril een nieuwe wereld voor je kunnen opengaan? Wordt het tijd voor her-bijbelen? Rebible? Kan het Boek der boeken ook gezien worden als een cadeautje dat je elke dag mag uitpakken?
‘Geef mij een woord’. Dat vroegen destijds leerlingen aan wijze woestijnvaders en monniken. Geef mij een woord, dat ik kan overdenken. Een woord, dat een tijdje met me kan meegaan ter inspiratie en bemoediging. Wat zou zo’n woord vandaag voor jou kunnen zijn?
Afgelopen Aswoensdag is de veertigdagentijd begonnen. Veertig dagen lang kunnen we ons oefenen in inkeer, bezinning en voorbereiding op Pasen. Het is een tijd van afzien en loslaten. Loslaten. Dat klinkt vaak zo gemakkelijk. Maar hoe doe je dat, als je bijvoorbeeld gekweld wordt een ziekte, een persoonlijke crisis of een overlijden?
