Op de boot naar Texel zie je ze altijd heel dichtbij vliegen. Ze scheren rakelings langs de passagiers en ze vangen uiterst behendig stukjes brood op met hun snavel. Een prachtig gezicht. Let op de vogels...Wie zei dat ook alweer? Maar dan niet in de zin van ‘pas op’, maar aanschouw, geniet, kijk er met aandacht naar.
Wie Jezus (van hem komt deze wijze les) goed wil volgen, ziet ze in zekere zin vliegen. Aanschouw intens en geniet met grote aandacht van onze ‘gevleugelde vrienden’, leert hij zijn leerlingen. Zie hoe vogels als acrobaten hoog vliegen in de lucht. Hoor hoe zij verrukkelijk zingen in de tuin. Ik denk terug aan een oude vrouw. Zij woonde in een armoedig huisje midden op het platteland. Ze zei mij steevast bij elk bezoek: ‘Dominee, ik hoor hier elke dag de vogels fluiten. Zo mooi. Zij zingen een loflied voor God.’ Ik ben deze vrouw nooit vergeten.
Let op de vogels...Zij kunnen ons dichter bij het geheim van Gods nieuwe wereld brengen. Vogels fladderen trouwens ook rond in de Bijbel. Ik denk aan de arend. Kijk eens hoe deze grote moedervogel haar jongen draagt op haar vleugels. Welnu, zo wil de Ene nou ook jou en mij dragen. En kijk eens naar de kleine mus en de zwaluw in de tempel, zingt de dichter van psalm 84. Zij horen ook thuis in Gods bonte volière. En dan zien we verder nog enkele duiven vliegen. Eerst de duif die Noach in de ark een takje brengt als teken van nieuw leven. Daarna de duif die neerdaalt op het hoofd van Jezus bij zijn doop in de Jordaan als symbool van Gods liefde. En tenslotte de Pinksterduif die verwijst naar de heilige Geest, die mensen in vuur en vlam kan zetten.
Onlangs stuitte ik op mooie woorden van de mysticus Thomas Merton. Merton was een 20ste -eeuwse monnik en kluizenaar. Het liefst stond hij elke dag vroeg op, om de nacht te zien veranderen in de dag. En als hij dan de eerste vogels hoorde tjilpen, was hij in de zevende hemel. Hij noemde dat een paradijservaring. De vogels zongen volgens hem een gebed, een loflied, net zoals dat gold voor de oude vrouw die ik hierboven noemde.
Merton schreef in zijn dagboek: "Dit is het moment van ontzag. God opent stil de ogen van de vogels. De vogels vragen zich af of het tijd is om ‘te zijn’. En God zegt hun: ‘Ja’. Ook mijn ogen gaan wijd open. Ik ben in het onuitsprekelijke paradijs. Ik zie het geheim dat voor iedereen is, gratis, en niemand schenkt er aandacht aan." Tot zover.
Ja, van vogels kunnen we dus veel leren. Leef toch wat meer onbekommerd en zorgeloos. God houdt van ons. Hij zegt ‘Ja’ tegen ons. Elke dag weer. Daar kun je vleugels van krijgen. En van zingen, als nachtegalen zo mooi.
Reactie plaatsen
Reacties